Dr Zeedel 2005


Die Schnääderfräässige
 

’s rinnt
oder
Nid nur im Bahnhof dropft’s aim uff e Kopf


’s Wuchenänd stoht vor dr Dire,
nimmsch Wanderschueh und Ruggsagg fiire.
Wotsch – zämme mit none e baar Andere –
Samschtig, Sunndig gärn go wandere
und dänggsch: Es rägnet sicher nit.
Doch dass d’waisch, was es fir Wätter git,
loosisch sicherhaitshalber Radio
und scho isch d’Hiobsbotschaft do.
„Am Wochenende eher nass!“
Ojeh, verby isch do dr Spass
am Wandere mit den andere.
Wär wott denn furt go wandere,
wenn’s vom Himmel abe dropft.
Wenn d’ friersch und d’Nase wurd verstopft
e Hueschte kenntisch au yfange,
drum hesch halt kai grooss Verlange
im Freye di verrägne z’lo
und blybsch am beschte aifach do.

Uns falle do no Gschichten y,
wo’s durchuus au no kennti sy,
ass me vo oobe wurdi nass,
däne wo’s drifft, macht das kai Spass.

Dr Bahnhof Basel wird saniert,
e Laadestrooss wo oobeduurefiehrt
baut mit allem Drum und Dra,
ass me frehlig dert go „shoppe“ ka.
Doch wo’s emool fescht rägne duet,
lauft die ganzi Räägefluet
vom Dach in d’Läde undedra
und d’Ladebsitzer lyte a,
mache em Bauheer ’s Lääbe suur,
doch dä blybt aifach numme stuur
und schiebt der Schwarzi Peter wyter,
d’Uusgangslaag isch ehnder schyter.
Fir d’Laadebsitzer isch’s e Schogg,
me suecht grampfhaft e Sindebogg.
Ain muess dr Kopf denn aaneheebe
und dr Schade gschwind beheebe.
Z’Basel wählt me d’Regierig ney,
d’Parteye machen e Riisegschrey.
Mit dyre Wärbekampfmethode,
wott me’s erzwinge um Verrode,
ass d’Kandidate no de Wahle,
als stolzi Siiger derfe strahle.
Das glingt denn au – doch nit eso –
wie’s dr Birgerblogg wott, isch’s ko.
Die Lingge hän butzt e isch fataal,
fir dr Birgerblogg e groossi Qual.
Es isch e Linggsrutsch uuseko.
Die Birgerlige losst men im Rääge sto.

D’Frau Zanolari mecht regiere,
Basel us dr Miseere fiehre.
Si hofft uff die neetig Zahl vo Stimme.
„Z’Basel stimmt d’Chemie jo nimme
zwische Birger und Regierig,
d’Bebbi wänn e andri Fiehrig
vo ihrer liebe Stadt am Rhy.
Wenn ych gwählt wird, setz ich mi y,
ass das alles ändere duet,
wählet mi, y c h mach eych Muet“.
So profezeyt die Frau voll Stolz
und sait „Y bi vo rächten Holz!
Ych zaig dääne, wie me regiere sott
und sagene, was dr Birger wott!“
Doch no dr Wahl wird’s still und stiller,
fir si wird d’Wahl zem Ladykiller.
Bees verrägnet het’s ihri Plän,
still worde sin au ihri Fan.
Dr Dieter Behring isch e Maa,
wo Gäld glanzvoll vermehre ka.
Sy Methode, die soll sicher sy,
Groossbangge laden ihn drum y,
bi ihre Meetings z’refriere,
sy Strategie dert z’demonstriere.
Vyl Aaleeger gän ihm drum ihr Gäld.
Är verdailt’s denn uff dr ganze Wält,
zahlt Gwinn uus, aifach saagehaft,
so het är sich Vertraue gschafft.
Doch bletzlig breggelet sy Huus,
es kemmen e baar Sachen uus
wo dunggli Räägewulgge bringe,
dr Dieter heersch nimm so hooch singe.
Är muess in d’Kischte, kunnt in d’Zytig,
de heersch fascht iberaal nur Kritik.
Dr Behring isch bees in Räge ko
und ’s Gäld schwimmt als wie meh drvo.
Uffgwärtet wärde soll ’s Glaibasel,
doch mir glaube ’s isch nur Gfasel.
Fir vyl Gäld saniert me d’Clarastrooss,
dert syg denn nochhär ebbis los,
es heb glatti Läde dert. –
Doch ’s Geegedail isch’s, wo me heert.
Lade um Lade goht dert zue,
zooben isch in däre Strooss ai Rueh.
Es kunnt aim vor wie am e Räägedaag,
wo kain so rächt voruuse mag.
Verrunne isch die Glanzidee,
mir gsehn kai Perspektive meh.

So gäbs no vyl Sache z’beschrybe,
wo als Idee im Räge stegge blybe,
doch mit em Zeedel isch jetz Schluss.
Mir hoffe, ass kai Räägeguss
uns d’Fasnacht vermyse duet.
Aadie zämme, machet’s guet.


Hoffetlig bi scheenem Wätter ka me d’Ladärne-Uusstellig uff
em Minschterblatz go bschaue. Si isch vom Fasnachtsmändig
znacht,14. Hornig bis Fasnachtsmittwuch demorge, 16. Hornig.
Dert ka men au die ganz Buschle Zeedel, dr Rädäbäng und
d’Blaggedde kaufe. Mer fraien is uff Ihre Bsuech.
Am Schärme druggd bi dr Firma Walz + Co., z’Basel